ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ

Δεν ήρθε άραγε η ώρα που θα είναι αυτονόητο ότι μπορεί μια γυναίκα να διεκδίκησή την θέση του πρωθυπουργού στη χώρας; Δεν έχει φτάσει ακόμη η στιγμή που δεν θα είναι παραχώρηση των αντρών το δικαίωμα μιας γυναίκας να ορίζει τη ζωή της; Δεν έχει έρθει ακόμα το πλήρωμα του χρόνου που εμείς οι άντρες απλά θα αφήσουμε και θα ακούσουμε τις γυναίκες ελεύθερες να έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα μετά από τουλάχιστον είκοσι(20) αιώνες, κοιτώντας μόνο τα μεταχριστιανικά χρόνια; Όχι απ’ ότι φαίνεται, δεν έχει έρθει η ώρα αυτή ακόμη. Γιατί; Τεράστια ανάλυση και δεν είναι εδώ η στιγμή να γίνει, η πατριαρχία είναι βαθιά εμποτισμένη στα άτομα της κοινωνίας μας. Κακά τα ψέματα, όλοι οι άντρες έχουμε αποκομίσει κέρδη από την πατριαρχία. Είναι όμως η στιγμή που επιτέλους πολλά αρχίζουν και φαίνονται. Αρχίζουν και μιλούν οι γυναίκες και επιτέλους όλα αυτά που πολλοί γνωρίζουν ότι συμβαίνουν σε σπίτια στις γειτονιές μας, σε όλη τη χώρα. Γιατί ένα από τα βασικά πρόβλημα στη χώρα μας είναι η δομή και η εκπαίδευση που λαμβάνουμε στα σπίτια μας. Εκεί ανατρέφεται και θεριεύει ο φασισμός, ο μισογυνισμός, η πατριαρχία. Εκεί που μαθαίνουμε την άρνηση του όχι, εκεί που ακούμε συνεχώς ότι, «εμείς είμαστε τέλειοι και όλοι άλλοι σκάρτοι». Ανοίγουν τα στόματα και αυτό είναι θετικό. Όπως και ότι πλέον καταγράφονται, οι γυναικοκτονίες σαν γυναικοκτονίες, και όχι σαν εγκλήματα πάθους και άλλες τέτοιες γελοιότητες. Η παιδεία είναι το θέμα και τα αποτελέσματα της αργούν. Ας ξεκινήσουμε την κουβέντα με ακοή όλων όσων αφορούν τις γυναίκες και ας κάνουμε λίγο στην άκρη από τον εγωισμό μας. Στο κάτω κάτω της γραφής, τόσα χρόνια που μας διοικούν μόνο άντρες, προκόψαμε; Τέλος, καλό είναι να θυμηθούμε όλοι, ποιο κόμμα είχε πρώτο γυναίκα επικεφαλής και πως της φέρθηκε σχεδόν συνολικά η κοινωνία, το life style, και σχεδόν σύσσωμες οι ίδιες οι γυναίκες. Την έλεγαν Αλέκα Παπαρήγα και την γγ του ΚΚΕ, το μακρινό 1991. Τότε που φάνταζε αδύνατο.

Δημήτρης Κλάγκος