ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΛΙ

Είναι τηλεδιοίκηση, είναι τοπικός πίνακας χειρισμού, ή μήπως είναι απλά, πηχτή, ανόθευτη γομαροσύνη από κάποιους κανονικούς απατεώνες; Πέρασαν είκοσι σχεδόν μέρες από το δυστύχημα στα Τέμπη και ακόμα δεν ξέρουμε τον ακριβή αριθμό επιβατών, αγνοούμενων άρα και νεκρών. Ένας, ούτε ένας από όλους αυτούς τους λακέδες που γυρνούν στα κανάλια μέρα νύχτα και σκούζουν ότι δεν φταίνε αυτοί αλλά οι πρηγούμενοι και οι προπροηγούμενοι, δεν βρέθηκε να ρωτήσει την εταιρεία, «πόσοι άνθρωποι χάθηκαν τελικά;» Μα ούτε ένας. 

Η κυβέρνησή μας έχει έναν από στόχο, να προκαλέσει τη σύγχυση. Τόσο, που να μη μπορεί να ασχοληθεί κανείς από τα νεύρα του. Πάνε να μας τρελάνουν κανονικά. 

Αυτό το εξόφθαλμο πήγαινε – έλα μεταξύ ευθύνης και συγνώμης είναι το μόνο δρομολόγιο που εκτελείται κανονικά αυτόν τον καιρό. Ο τερματικός σταθμός που θέλει να φτάσει η κυβερνησάρα μας είναι ο σταθμός «ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΛΙ». Τον γνωρίζουν πολύ καλά, τον επισκέπτονται συχνά. Εκεί, κάτω από το χαλί είναι κρυμμένο όλο το χάλι που κουβαλάει και μας μοιράζει αυτή η κυβέρνηση εδώ και τέσσερα χρόνια… 

Το δρομολόγιο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, υπάρχει από το μακρινό 1918. Ποτέ από τότε με εξαίρεση την περίοδο της κατοχής από τους Γερμανούς για λίγες μόνο μέρες, δεν σταμάτησε. Εδώ και είκοσι μέρες δεν υπάρχει κανένα δρομολόγιο τραίνων στη χώρα μας.  Αλήθεια, αυτό από μόνο του δεν είναι παραδοχή διάλυσης;