Θεατρινισμός και κουκούλωμα. Αυτό είναι το δίπτυχο της επιτυχίας για κάθε απατεώνα που σέβεται τον εαυτό του.
Στη συνάντηση με τους καλλιτέχνες ο πρωθυπουργός για μια ακόμα φορά, κάνει τον στοργικό πατερούλη, που επιτέλους θα ασχοληθεί με τα προβλήματα των παιδιών που για πολλά χρόνια ήταν αβοήθητα, και έρημα και μόνα.
Αλήθεια ποιος τον πιστεύει; Μόνον αυτός που τον "συμφέρει" να το κάνει.
Δεν ήξερε για μια ακόμη φορά και για αυτό ζήτησε τη συνάντηση; Τι έιπε στο τέλος της συνάντησης; Τίποτα που να μπορεί να το καταλάβει κάποιος λογικός άνθρωπος. Τέτοια σύγχηση και τέτοιος αχταρμάς σε ένα και μόνο κεφάλι είναι πραγματικά case study που θα έλεγαν και στο Κολάμπια.
Πως μια κοινωνία εκπαιδεύεται να μένει απαθής σε μια τέτοια απαξιωτική συμπεριφορά;
Η επικαιρότητα. Εκπαιδευτήκαμε να ζούμε μόνο την επικαιρότητα. Όλα κρατάνε τρεις μέρες ή μοιάζουν κάπως έτσι μέχρι να γίνει το ξέσπασμα…